Animals' weird mating rituals

GALERIA ŁAJDAKÓW Katastrofalne skutki puszczania gazów Zwierzęta, nieskrępowane jak my normami savoir-vivre'u, nie wstydzą się fizjologicznych odruchów, takich jak - użyjmy naukowego sformułowania - emisja gazów jelitowych. Owych „spontanicznych emitentów" są miliardy. Najgorsze są gady, które wytwarzają regularne gazy bojowe. Jedynie śledzie atlantyckie i pacyficzne uczyniły z trywialnego puszczania bąków prawdziwą sztukę: w ten niezwykły sposób przekazują sobie informacje o wzajemnym położeniu, co pozwala im formować się w ławice także nocą. Wśród organizmów morskich z tej formy komunikacji nie powinny raczej korzystać szkarłupnie liliowce: ich odbyt znajduje się bowiem dokładnie obok otworu gębowego. To pewnie dlatego aż 5.000 spośród 5.600 znanych nauce gatunków to już gatunki wymarłe. Nie użalajmy się jednak nad szkarłupniami, gdy zagrożona jest cała ludzkość! Tak jest, puszczane bezwstydnie i w ilościach hurtowych gazy wpływają na globalne, niewykluczone że katastrofalne w skutkach zmiany klimatu. Każda z 1,3 miliarda krów na świecie emituje dziennie 500–1500 I metanu. W 2003 roku rząd Nowej Zelandii próbował nawet nałożyć podatek środowiskowy od emisji gazów jelitowych u bydła, niestety lobby miejscowych farmerów storpedowało tę szczytną ideę. CZYLI CO PRZEMILCZAŁA TWOJA PANI OD BIOLOGII Głupi osioł, podła żmija, bydlę i padalec. Ewolucja przyniosła światu zwierząt nie tylko rajskie motyle, ptasie piękności i słodkie futrzaki, ale też parę nędz- nych kreatur, dzięki czemu nasz język wzbogacił się o sporo wyrażeń, które ułatwiają nam opisywanie przełożonych, sąsiadów i kierowców wyprzedza- jących nas lepszymi samochodami. Szkoła - zapewne w trosce o nasze wychowanie - przemilczała, że wśród zwierząt jest znacznie więcej łajdaków, świntuchów i gamoni, z których moglibyśmy, nie daj Boże, wziąć przykład. Dzikie żądze Jakże marną istotą jest człowiek we wszechświecie, zwłaszcza w porównaniu z amerykańską norką preriową, która jest w stanie uprawiać seks nieprzerwanie przez 40 godzin lub świnią domową, której orgazm trwa przeciętnie 30 minut! Albo szczurem wędrownym, który oddaje się uciechom do 100 razy na godzinę. Maniakiem seksual- nym jest też australijski torbacz niełazek brunatny. Może nie jeść, nie pić, wdaje się w bójki, byle tylko pokryć jak najwięcej samic. Niestety, po odbyciu intensywnych godów wycieńczone samce giną – wszystkie, co do jednego. Rozbuchane libido może zabić samicę fretki. Jeśli podczas rui nie zostanie pokryta, zabija ją własny hormon płciowy - estrogen, skumulowany w organizmie do krytycznego stężenia. Niepohamowany temperament mają szympanse karłowate, zwane też bonobo. Dla nich seks jest sposo- bem na wyrażanie emocji: szybki numerek na powitanie słonecznego dnia, kolejny - po znalezieniu soczystego owocu, następny - z żalu, jeśli owoc okazał się robaczywy, jeszcze jeden - aby wzajemnie się pocieszyć, i tak dalej, pod byle pretekstem. Grzech lenistwa W cudownym świecie zwierząt nikt się nie czepia misiów koala, które śpią średnio 20 godzin na dobę, a pozostałe 4 spędzają z kumplami na konsumpcji fermentującego eukaliptusa. Pytonyi leniwce śpią średnio 18 godzin na dobę, budząc się tylko po to, by wrzucić coś na ząb, ewentualnie zadbać o przedłużenie gatunkų. Seks i kłamstwa Czasem żądze zmuszają Praca to nie wyścigi Nikt nie podejrzewałby o lenistwo mrówek, tymczasem badacze z zegarkiem w ręku sprawdzili, że tak naprawdę pracują maksymalnie 6 godzin, czyli o 2 godziny krócej niż robotnik w fabryce i 18 godzin krócej niż redaktor „Sekretów nauki". Żeby pracować jeszcze mniej, niektóre gatunki porywają larwy z innych mrowisk, aby wycho- wać sobie od małego niewolniczą siłę roboczą. Podczas słodkiego nicnierobienia wydzielają specjalny zapach, żeby mrówcze oddziały porządkowe nie uznały ich za martwe i nie wyniosły z gniazda. Mocno przereklamowane w mądrościach ludowych są też pszczoły – pojedyncza robotnica w ciągu całego życia produkuje zaledwie 1/12 łyżeczki miodu. samce do zastosowania wyrafinowanych podstę- pów, by zaznać odrobinę czułości ze strony oziębłej samicy. Nartniki – owady, • które wykorzystują zjawisko napięcia powierzchnio- wego wody do bezszelestnego ślizgania się po niej - doprowadzone do ostateczności zaczynają pluskać z całych sił odnóżami. Tym samym narażają siebie i wybrankę na atak drapieżnego pluskolca, który żeruje tuż pod powierzchnią. Samica ma do wyboru: zostać pożartą albo dla świętego spokoju zgodzić się na seks ze skończonym idiotą, byle tylko ten zechciał się uciszyć. Nie mniej desperacką technikę stosują ćmy z rodziny Sówek. Niektóre gatunki potrafią wytwarzać ultradź- więki podobne do tych wydawanych przez nietoperze. W ten sposób zakłócają system echolokacyjny swoich śmiertelnych wrogów. Dar ten przydaje się też do innych celów. Gdy wybranka odrzuca jego amory, nadlatuje nad nią z ultradźwiękowym wrzaskiem, który prawdopodobnie brzmi mniej więcej jak: „wrrr, jestem potężnym smokiem, który zjada samotne dziewice!". Przerażona samica zastyga wówczas w bezruchu, a niby-nietoperz. wiecie, co dalej. Brak dobrych manier Hipopotam ma spektakularną metodę, aby zaimponować swojej wybrance: gdy upewni się, że potencjalna narze- czona zaszczyciła go spojrzeniem, zaczyna energicznie kręcić ogonem jak wiatraczkiem, po czym jeszcze ener- giczniej wypróżnia się, efektownie obryzgując odchodami rodzime bagienko. Po takim pokazie żadna hipopotamica nie jest w stanie mu się oprzeć. Bociany załatwiają się często na własne nogi – ot tak, dla ochłody. Słonie starają się celować dalej - pewnie dlatego, że 30-kilogramowy ładunek byłby dla ich kończyn sporym obciążeniem. TEKST-I GRAFIKA: RYSZARD POPIOŁEK; ILUSTRACJE: CREATIVE COMMONS, SHUTTERSTOCK, DREAMSTIME; ŹRÓDŁA: A. BALLENBERGER, ALES WAS MAN NICHT WISSEN MUSS; NEON UNNUETZESISSEN, N. BOTHAM, THE MOST AMAZING BOOK OP USELESS INFORMATION OF THEM ALL