Click me
Transcribed

Face reconstruction

rekonstrukcja rzełomowe rozwiązania do sztuki rekonstrukcji twarzy wprowadził w latach 50. XX wieku rosyjski antropolog Michaił Gierasimow. Prebr Po- Analiza budowy miednicy i kości długich pozwala stwier- dzić płeć, wiek i wzrost ofiary, czasem także znamiona indywidualne, np. spo- wodowane chorobami czy wypadkami. Dla populacji polskiej przyjmuje się, że u osob- ników dorosłych wzrost odpowiada średnio 7i pół wysokości gło- wy, a kończyny dolne - 3 i pół wysokości głowy. miary kraniome- tryczne, czyli wyliczenie odległości i proporcji między ściśle określonymi częściami twarzoczaszki, tzw. punktami antropometryczny- mi, ułatwiają zdefiniowanie cech charakterystycznych wyglądu. Rekonstrukcja plastyczna zakłada, że dla określonych typów ludzkich możliwe jest ustalenie grubości pokrywy mięśniowej w różnych miejscach czaszki. Pierw- szym etapem pracy plastyka jest więc umieszczenie na odlewie małych ponumerowanych kołeczków określonej długości. Odkrył, że na podstawie części kostnych u różnych typów ludz- twarzy kich można ustalić, jakiej grubo- ści powłoka mięśniowa pokrywa czaszkę. Swoją „rzeźbiarską" metodę wykorzystał m.in. do spektakularnego zrekonstruowa- Policja na- trafia na spalone bądź zmumifikowa- oświadczony antropolog kryminalny potrafi zrekonstru- ować twarz nieznanej ofiary na pod- stawie zachowanej czaszki. Eksperci mają do wyboru trzy podstawowe metody rekonstrukcji. ne zwłoki o nieusta- nia twarzy mongolskiego władcy Tamerla- na Wielkiego. Najsłynniejszym przypad- kiem udanego odtworzenia rysów ofiary metodą Gierasimową jest przypadek „małej panny Nikt" z 1989 roku. To wtedy maska wyrzeźbiona na podstawie zna- lezionego szkieletu pozwoliła walijskiej policji zidentyfikować ofiarę, a wkrótce potem pojmać sprawców morderstwa. Twórca glinianej maski, dr Richard Neave, wsławił się niedługo potem historycznymi rekonstrukcjami twarzy króla Midasa, Filipa II Macedońskiego i „dziewczyny z Yde" - zmumifikowanej w bagnie ofiary morderstwa sprzed 2000 lat. lonej tożsamości. Czasz- kę, ustawioną na obrotowej platformie, skanuje się światłem lase- Foto- grafię „za- życiową" montuje komputerowo ze zdjęciem czaszki usta- wionej w identycznej pozycji. W oczodoły wstawia się kulki z polistyrenu. METODA PLASTYCZNA 3. Zwana też metoda Gierasimo- rowym. wa, od nazwiska jej twórcy, jest dziś stosowana coraz rzadziej, głównie do rekonstrukcji „historycz- nych", gdy nie ma zdjęć porównawczych. Polega na formowaniu kształtów twarzy na odlewie z gliny rzeźbiarskiej. Pomiary ze skanera 3D trafiają do programu komputerowego, który automatycznie wyznacza markery identyfikacyjne, gene- ruje na ich podstawie kontur twarzy, a następnie porównuje go z dostępnymi portretami osób zaginionych. Jeśli znaleziona czaszka była w do- brym stanie, podobień- stwo zrekonstruowanej twarzy waha się od 70 do nawet 98 pro- Doczątki profesjonalnej antropologii kryminalnej zwykło się datować na przełom XIX¡ XX SUPERIMPOZYCJA Zwana też superprojekcją – stosowana wówczas, gdy śled- wieku. Badania w tej Najtrudniej odwzorować ele- 3. Tesa di Cpriann La felm wykonane za życia ofiary i są skłonni przypuszczać, że znaleziona czaszka mogła należeć właśnie do niej. Lczy mają do dyspozycji zdjęcie menty, które nie mają najmniejszego związku z budową kostną: małżowi- ny uszne, włosy i zarost. dziedzinie zainicjował włoski psychiatra Cezare LOMBROSO, twórca cent. mocno chybionej teorii, że przestępcę można poznać po spe- cyficznych cechach anatomicz- Inte- gralną częścią programów do rekonstrukcji kom- puterowej są biblioteki tzw. masek: oczu, brwi, nosów, włosów, bród itd. Dobry program ma ponad 2500 takich elementów. nych. Teza Lombroso trafiła do lamusa, ale metody badawcze Kształt zatok i uzębienie są cechami niepowta- rzalnymi – ich porównanie z zachowanymi w dokumentacji lekar- skiej zdjęciami rentgenowskimi albo odlewami protetycznymi upoważnia do wydania kategorycznej opinii w procesie identyfikacji zwłok. W Polsce ma na razie znaczenie marginalne, ale np. w Stanach Zjednoczonych prowadzi do 60% kategorycznych identyfikacji. REKONSTRUKCJA znalazły naśladowców. Jednym z nich był Francuz Alphonse LASEROWA Na podstawie pomiaru około 50 tysięcy punk- tów program komputerowy generuje trójwymiarowy model twarzy. BERTILLON, który jako pierwszy sklasyfikował tzw. cechy antropometryczne, dowodząc że relacje mię- dzy wzro- stem, obwodem głowy i długościami kości są niepowtarzalne. Do roz- powszechnienia znacznie doskonalszego wynalaz- ku - daktyloskopii jego metoda pozwoliła zidentyfikować setki Grafik- -antropolog poddaje zrekonstruowaną twarz retuszowi „kosmetycznemu": wybiera fryzurę, nanosi bruzdy i zmarszczki, nadaje cechy Plastyk nakłada na odlew glinę rzeź- biarską do wysokości zaznaczonej na kołeczkach. Po wyschnięciu gliny dodaje perukę i sztuczne brwi. Metodę super- projekcji opracował J.C. Brash w 1935 r.; w Polsce została zastosowana po raz pierwszy w 1955 roku w Zakładzie Medycyny Są- dowej w Krakowie przez prof. J.S. Kobielę. mimiczne – ten etap pracy ofiar i przestępców. jest najbardziej intu- icyjny. Infografika: Ryszard Popiołek; zdjęcia: Shutterstock; źródło: Z. Dębiński, T. Kozieł i Z. Niziołek, Antroposkopia kryminalistyczna. Podstawy rysopisu człowieka; J. Siegel, G. Knupfer, Encyclopedia of Forensic Sciences

Face reconstruction

shared by VisuAll_Works on Sep 16
312 views
0 shares
0 comments
Infographics: Forensics science - Face reconstruction. The process of recreating the face of an individual (whose identity is often not known) from their skeletal remains through an amalgamation of ar...

Tags

None.

Category

How To
Did you work on this visual? Claim credit!

Get a Quote

Embed Code

For hosted site:

Click the code to copy

For wordpress.com:

Click the code to copy
Customize size