Face reconstruction
rekonstrukcja rzełomowe rozwiązania do sztuki rekonstrukcji twarzy wprowadził w latach 50. XX wieku rosyjski antropolog Michaił Gierasimow. Prebr Po- Analiza budowy miednicy i kości długich pozwala stwier- dzić płeć, wiek i wzrost ofiary, czasem także znamiona indywidualne, np. spo- wodowane chorobami czy wypadkami. Dla populacji polskiej przyjmuje się, że u osob- ników dorosłych wzrost odpowiada średnio 7i pół wysokości gło- wy, a kończyny dolne - 3 i pół wysokości głowy. miary kraniome- tryczne, czyli wyliczenie odległości i proporcji między ściśle określonymi częściami twarzoczaszki, tzw. punktami antropometryczny- mi, ułatwiają zdefiniowanie cech charakterystycznych wyglądu. Rekonstrukcja plastyczna zakłada, że dla określonych typów ludzkich możliwe jest ustalenie grubości pokrywy mięśniowej w różnych miejscach czaszki. Pierw- szym etapem pracy plastyka jest więc umieszczenie na odlewie małych ponumerowanych kołeczków określonej długości. Odkrył, że na podstawie części kostnych u różnych typów ludz- twarzy kich można ustalić, jakiej grubo- ści powłoka mięśniowa pokrywa czaszkę. Swoją „rzeźbiarską" metodę wykorzystał m.in. do spektakularnego zrekonstruowa- Policja na- trafia na spalone bądź zmumifikowa- oświadczony antropolog kryminalny potrafi zrekonstru- ować twarz nieznanej ofiary na pod- stawie zachowanej czaszki. Eksperci mają do wyboru trzy podstawowe metody rekonstrukcji. ne zwłoki o nieusta- nia twarzy mongolskiego władcy Tamerla- na Wielkiego. Najsłynniejszym przypad- kiem udanego odtworzenia rysów ofiary metodą Gierasimową jest przypadek „małej panny Nikt" z 1989 roku. To wtedy maska wyrzeźbiona na podstawie zna- lezionego szkieletu pozwoliła walijskiej policji zidentyfikować ofiarę, a wkrótce potem pojmać sprawców morderstwa. Twórca glinianej maski, dr Richard Neave, wsławił się niedługo potem historycznymi rekonstrukcjami twarzy króla Midasa, Filipa II Macedońskiego i „dziewczyny z Yde" - zmumifikowanej w bagnie ofiary morderstwa sprzed 2000 lat. lonej tożsamości. Czasz- kę, ustawioną na obrotowej platformie, skanuje się światłem lase- Foto- grafię „za- życiową" montuje komputerowo ze zdjęciem czaszki usta- wionej w identycznej pozycji. W oczodoły wstawia się kulki z polistyrenu. METODA PLASTYCZNA 3. Zwana też metoda Gierasimo- rowym. wa, od nazwiska jej twórcy, jest dziś stosowana coraz rzadziej, głównie do rekonstrukcji „historycz- nych", gdy nie ma zdjęć porównawczych. Polega na formowaniu kształtów twarzy na odlewie z gliny rzeźbiarskiej. Pomiary ze skanera 3D trafiają do programu komputerowego, który automatycznie wyznacza markery identyfikacyjne, gene- ruje na ich podstawie kontur twarzy, a następnie porównuje go z dostępnymi portretami osób zaginionych. Jeśli znaleziona czaszka była w do- brym stanie, podobień- stwo zrekonstruowanej twarzy waha się od 70 do nawet 98 pro- Doczątki profesjonalnej antropologii kryminalnej zwykło się datować na przełom XIX¡ XX SUPERIMPOZYCJA Zwana też superprojekcją – stosowana wówczas, gdy śled- wieku. Badania w tej Najtrudniej odwzorować ele- 3. Tesa di Cpriann La felm wykonane za życia ofiary i są skłonni przypuszczać, że znaleziona czaszka mogła należeć właśnie do niej. Lczy mają do dyspozycji zdjęcie menty, które nie mają najmniejszego związku z budową kostną: małżowi- ny uszne, włosy i zarost. dziedzinie zainicjował włoski psychiatra Cezare LOMBROSO, twórca cent. mocno chybionej teorii, że przestępcę można poznać po spe- cyficznych cechach anatomicz- Inte- gralną częścią programów do rekonstrukcji kom- puterowej są biblioteki tzw. masek: oczu, brwi, nosów, włosów, bród itd. Dobry program ma ponad 2500 takich elementów. nych. Teza Lombroso trafiła do lamusa, ale metody badawcze Kształt zatok i uzębienie są cechami niepowta- rzalnymi – ich porównanie z zachowanymi w dokumentacji lekar- skiej zdjęciami rentgenowskimi albo odlewami protetycznymi upoważnia do wydania kategorycznej opinii w procesie identyfikacji zwłok. W Polsce ma na razie znaczenie marginalne, ale np. w Stanach Zjednoczonych prowadzi do 60% kategorycznych identyfikacji. REKONSTRUKCJA znalazły naśladowców. Jednym z nich był Francuz Alphonse LASEROWA Na podstawie pomiaru około 50 tysięcy punk- tów program komputerowy generuje trójwymiarowy model twarzy. BERTILLON, który jako pierwszy sklasyfikował tzw. cechy antropometryczne, dowodząc że relacje mię- dzy wzro- stem, obwodem głowy i długościami kości są niepowtarzalne. Do roz- powszechnienia znacznie doskonalszego wynalaz- ku - daktyloskopii jego metoda pozwoliła zidentyfikować setki Grafik- -antropolog poddaje zrekonstruowaną twarz retuszowi „kosmetycznemu": wybiera fryzurę, nanosi bruzdy i zmarszczki, nadaje cechy Plastyk nakłada na odlew glinę rzeź- biarską do wysokości zaznaczonej na kołeczkach. Po wyschnięciu gliny dodaje perukę i sztuczne brwi. Metodę super- projekcji opracował J.C. Brash w 1935 r.; w Polsce została zastosowana po raz pierwszy w 1955 roku w Zakładzie Medycyny Są- dowej w Krakowie przez prof. J.S. Kobielę. mimiczne – ten etap pracy ofiar i przestępców. jest najbardziej intu- icyjny. Infografika: Ryszard Popiołek; zdjęcia: Shutterstock; źródło: Z. Dębiński, T. Kozieł i Z. Niziołek, Antroposkopia kryminalistyczna. Podstawy rysopisu człowieka; J. Siegel, G. Knupfer, Encyclopedia of Forensic Sciences
Face reconstruction
Source
http://www.b...ual_GardenCategory
How ToGet a Quote